77+6.jpg

پادشاهيست كه ذكرش ، دم اعجاز من است

مرز ديوانگي اوست كه آغاز من است

گاه گاهي كه دلم ميل پريدن دارد

حرم كرب و بلا مقصد پرواز من است

مطربم مطرب ميخانه ي شش گوشه ي دوست

ساز من عشق و ، حسين نغمه ي آواز من است

...

مجلس روضه همان صندُق قرض الحسنه است

گريه و سينه زني ، مال و پس انداز من است

...

 خدا کند که از این لحظه تا رسیدن مرگ

غلام باشم و ارباب من حسین باشد

دلم خوش است به میخانه ، تا زمانی که

پياله دار ِمي ِناب من حسين باشد