این روزها
یاد ارباب عجیب در دل بی تابم غوغا می کند
دلم شش گوشه می خواهد ،
تا تار و پود وجودم را دخیل ببندم به هر گوشه اش...
دلم یک شب تا صبح ، بین الحرمین می خواهد ،
تا مدام قدم بزنم با پای پیاده از این حرم به آن حرم...
دلم یک بغل زیارت علمدار می خواهد ،
آه ! کاش می شد فاصله ها را برداشت
یک دل سیر ، تماشای ضریح ارباب می خواهم
سهم من از کربلا ، شاید دلی تنگ باشد و دیده ای بارانی
بی تاب کربلا بودن سهم کمی نیست
من این بی تابی را با تمام دنیا عوض نخواهم کرد

به خدا مجنون حسین بودن افتخار من است...